นรก

คำว่า “นรก” มาจากคำว่า “นิรยะ” แปลว่า แดนปราศจากความเจริญ โดยความหมายก็คือแดนที่ปราศจากความสุขหรือความรื่นเริง ส่วนสัตว์ผู้ไปเกิดในนรก หรือสัตว์นรก ใช้คำว่า “เนริยกะ” หรือ “เนริยโก” แปลว่า “สัตว์นรก” หรือ “ผู้ที่เสวยกรรมอยู่ในนรก“

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี และ จากพระไตรปิฎก พอจะสรุปได้โดยย่อและกล่าวถึงขอบเขตและเนื้อหาของนรกหรือนิรยภูมิไว้ ดังนี้

1. มหานรก นรกขุมใหญ่ 8 ขุม (อายุ 500ปี นรก – 1 กัป ที่ไม่อาจนับได้)
2. อุสสทนรก นรกขุมบริวาร 3 ขุม (ไม่มีหลักฐานแสดงอายุนรกในกลุ่มนี้)
3. ยมโลกียนรก นรกขุมย่อย 9 ขุม (ไม่มีหลักฐานแสดงอายุนรกในกลุ่มนี้)
4. โลกันตนรก 1 ขุม (นรกขุมพิเศษ) (สัตว์นรกจะได้รับทุกขเวทนาเป็นเวลา 1 พุทธันดร)
ได้รับโทษจากทรมานประทุษร้าย ต่อบิดามารดา และผู้ทรงศีล ทรงธรรม ฆ่าตัวตาย เป็นต้น
5. พระสูตรอื่น โกกวลิกสูตร ที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้ อีก 9 ขุม

(อัพพุทนรกเป็นนรกที่ตื้นที่สุด ทรงอุปมาเกวียนบรรทุกงา 20 ขารี และขุมที่ 9 คือปทุพนรกเป็นขุมที่นานสุด ซึ่งภิกษุโกกาลิก ผู้มีจิตอาฆาตพระโมคคัลลานะ และพระสารีบุตร หลัง มรณะภาพได้มาเกิดที่นรกชั้นนี้)