อย่าลืม

โดย : แพรวพราว ดอท คอม

ได้เงา อย่าลืมร่ม
ได้พรม อย่าลืมเสื่อ
ได้เสื้อ อย่าลืมใส่
ได้เป็นใหญ่ อย่าลืมตัว”

เชื่อเหลือเกินว่า คนเราทุกคนย่อมมีภูมิหลังที่ช่วยผลักดันให้คนๆ หนึ่ง ก้าวเดินมาจนสามารถมายืนอยู่ ณ จุดปัจจุบันนี้ได้ และชีวิตทุกชีวิตย่อมมีเรื่องราวเป็นฉากหลังให้ได้บอกกล่าวเล่าขานกันอย่างไม่รู้จบ เพียงแต่ว่าคนๆ นั้นจะเอ่ยปากเล่าให้ใครฟังหรือไม่ หรือจะมีใครสักคนหรือไม่ ที่สนใจใคร่รู้เรื่องราวของเขา เพราะถ้าหากเราลองนั่งลงรับฟังเรื่องราวของคนๆ หนึ่งอย่างตั้งใจแล้ว เอาเข้าจริงๆ เราอาจจะรู้สึกฉงนหรือแปลกใจอยู่ไม่น้อย ที่ชีวิตของคนๆ หนึ่งจะน่าสนใจ และสามารถผ่านเรื่องราวต่างๆ เหล่านั้นมาได้ จนกลายมาเป็นเขาคนปัจจุบัน คนนี้…

จากข้อความข้างต้นจะเห็นได้ว่า คนเราทุกคนล้วนผ่านเรื่องราวต่างๆ ที่เป็นประสบการณ์ส่วนตัวมาแล้วอย่างมากมายหลากหลายความทรงจำ ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านกาลเวลา ผ่านผู้คนที่เข้ามาในชีวิตของเราในแต่ละช่วงเวลา ในฐานะ บทบาท หน้าที่ และความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันออกไป

บางคนผ่านเข้ามาในชีวิตของเราเพื่อส่งเสริมให้ชีวิตของเราดีขึ้น

บางคนผ่านเข้ามาในชีวิตของเราเพื่อฉุดรั้ง ฉุดดึงเราให้ตกต่ำลง

บางคนเกิดมาเพื่อคอยจ้องทำร้ายทำลายเรา

บางคนเกิดมาเพียงแค่รู้จักกันแบบผิวเผิน ไม่ได้มีผลต่อชีวิตของเรามากมายแต่อย่างใด

ในบทความนี้ จะขอกล่าวถึงเพียงคนที่เข้ามาเพื่อส่งเสริมทำชีวิตของเราให้ดีขึ้นเท่านั้น จะไม่ขอกล่าวถึงบุคคลประเภทที่เหลือ

เมื่อพูดถึงคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา เพื่อส่งเสริมสนับสนุนหรืออุปถัมภ์ชีวิตของคนเราให้ดีขึ้น ก็ได้แก่

1. บิดามารดา ที่กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ให้กำเนิดชีวิตของเราได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกนี้ ให้ลมหายใจนี้แก่เรา ได้ทะนุถนอมเลี้ยงดูเรามา ได้ส่งเสียให้การศึกษาแก่เรา ได้คอยดูแลซัพพอร์ตแก่เราในทุกๆ ด้าน และมีความปรารถนาดีกับเราอยู่เสมอ

2. ครูอาจารย์ คือ ผู้ที่ถ่ายทอดความรู้ทั้งศาสตร์และศิลป์แก่เรา เพื่อเสริมสร้างองค์ความรู้ ทักษะ และประสบการณ์ต่างๆ ในชีวิตแก่เรา เพื่อให้เราสามารถนำเอาความรู้ที่ได้รับการร่ำเรียนมาหรือได้รับการถ่ายทอดมาจากครูอาจารย์นำไปปรับประยุกต์ใช้ได้ในชีวิตจริง การนำเอาองค์ความรู้ที่ได้เรียนมาเพื่อนำไปปรับประยุกต์ในการแก้ปัญหาต่างๆ ในชีวิตจริงได้ด้วย ไม่ว่าจะเป็นการดำรงชีวิตประจำวัน การอยู่ร่วมกับคนอื่น และการประกอบอาชีพหน้าที่การงานต่างๆ ทั้งนี้ รวมไปถึงความรัก ความปรารถนาดี ความห่วงหาเอื้ออาทรต่อลูกศิษย์ลูกหาด้วย

3. ผู้มีบุญคุณหรือผู้มีอุปการะคุณอื่นๆ หมายถึง บุคคลที่เคยหยิบยื่นมีน้ำใจช่วยเหลือเกื้อกูลเราในโอกาสต่างๆ เช่น ผู้หลักผู้ใหญ่ ผู้บังคับบัญชาที่เมตตาเอ็นดูช่วยเหลือเราตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา แม้ว่าจะหยิบยื่นช่วยเหลือเราเพียงแค่ครั้งเดียวก็ตาม และแม้ว่าการช่วยเหลือนั้นจะผ่านระยะเวลามาเนิ่นนานแล้วสักเพียงใดก็ตาม

4. เพื่อนสนิทมิตรสหาย หมายถึง เพื่อนสนิท หรือเพื่อนร่วมงาน คนที่มีปฏิสัมพันธ์เคยร่วมกันทำกิจกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งร่วมกัน ซึ่งเคยหยิบยื่นให้ความช่วยเหลือเราในสถานการณ์ต่างๆ ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ตาม และไม่ว่าจะผ่านเวลาเนิ่นนานมาแล้วสักเพียงใดก็ตาม

5. ผู้ใต้บังคับบัญชา ผู้น้อย หรือผู้สนองงานรับใช้อำนวยความสะดวกให้แก่เรา บุคคลประเภทที่ 5 นี้ บางคนอาจจะมองว่าไม่น่าจะมีบุญคุณหรือถือมาเป็นบุญเป็นคุณอะไรกับเรา เพราะเขาก็ทำหน้าที่รับใช้ดูแลสนองงานเราไปตามหน้าที่ที่พึงกระทำ โดยรับค่าตอบแทนเป็นค่าจ้างรางวัลหรือความดีความชอบอยู่แล้ว ก็ไม่น่าต้องไปรู้สึกสำนึกว่าเป็นหนี้บุญคุณอะไร แต่ในความเป็นจริงแล้ว ก็ต้องยอมรับว่าเป็นเพราะได้เขาทุ่มเท เสียสละ ช่วยเหลือ อาสาทำงาน อาสาสนองงานให้เราอย่างเต็มใจ และให้ผลงานออกมาให้ดีที่สุด เพื่อความพึงพอใจของเรา บางครั้งเขาต้องยอมเสียสละเวลา เสียสละโอกาส เสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อมาสนองงานให้กับเรา สนองงานให้กับหน่วยงานและองค์กรของเรา บุคคลประเภทนี้ ก็นับว่ามีบุญคุณ มีอุปการคุณกับเราเช่นเดียวกัน

เพราะหากไม่มีบุคคลประเภทอย่างว่านี้แล้ว งานของเราก็ไม่ราบรื่น ไม่เรียบร้อย ไม่ได้รับความสะดวกสบาย มิเช่นนั้นแล้ว เราคงต้องลงมือลงแรงไปทำเอง และถ้าผู้ใต้บังคับบัญชาที่สนองงานรับใช้อำนวยความสะดวกให้แก่เรา ทำงานอย่างไม่ทุ่มเทเสียสละ และไม่เต็มประสิทธิภาพแล้ว งานที่ออกมาหรือความสะดวกสบายที่เราได้รับก็คงไม่เต็มประสิทธิภาพเช่นกัน บุคคลประเภทนี้ จึงเป็นคนที่เราควรตระหนักและให้ความสำคัญในฐานะผู้มีอุปการคุณของเราเช่นเดียวกัน

บุคคลทั้ง 5 ประเภทที่กล่าวมานี้ เป็นผู้ที่มีบุญคุณ มีอุปการคุณกับเราทั้งสิ้น เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาในชีวิตของคนๆ หนึ่งนั้น ล้วนแล้วแต่ต้องเคยได้รับการช่วยเหลือ สนับสนุน อุปัฏฐากอุปถัมภ์จากผู้มีบุญคุณทั้ง 5 ประเภทดังที่กล่าวไปแล้วข้างต้นทั้งสิ้น

ดังนั้น สิ่งที่เราจะพึงกระทำได้ในฐานะผู้เคยได้รับความช่วยเหลือจากบุคคลอื่นๆ ในจำนวนบุคคลทั้ง 5 ประเภทที่กล่าวมาแล้วข้างต้นนั้นก็คือ การกระทำตอบแทนบุญคุณ ตอบแทนอุปการคุณของท่านเหล่านั้นทันทีที่มีโอกาสกระทำได้ จึงจะได้ชื่อว่าเป็น “คนกตัญญูกตเวที” หรือ “คนรู้คุณคน” เพราะหาไม่แล้ว ก็จะกลายเป็นบุคคลที่ถูกเรียกในความหมายตรงกันข้ามว่า “คนอกตัญญู” หรือ “คนเนรคุณคน”

และสิ่งที่จะทำให้คนเกิดมีคุณธรรมที่ชื่อว่า “กตัญญู” หรือ “รู้คุณคน” ขึ้นมาในจิตในใจของคนเราได้ และรีบกระทำตอบแทนบุญคุณหรือตอบแทนน้ำใจของท่านเหล่านั้นได้ มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น และสิ่งๆ นั้นก็คือ

อย่าลืม”

หมายความว่า ให้ทุกคนคอยย้ำเตือนความทรงจำของเราให้ดีๆ อย่าเผลอไปลืมบุญคุณคนที่เคยช่วยเหลือเรานั่นเอง สมดังคำคม-บทประพันธ์ที่ได้กล่าวถึงในข้างต้นนั้นว่า

ได้เงา อย่าลืมร่ม
ได้พรม อย่าลืมเสื่อ
ได้เสื้อ อย่าลืมใส่
ได้เป็นใหญ่ อย่าลืมตัว”

ดังนั้น ขอให้ทุกคนตระหนักและ “อย่าลืม” ที่จะตอบแทนบุญคุณ หรือตอบแทนน้ำใจคนอื่นๆ ที่เคยช่วยเหลือ เคยแสดงน้ำใจ เคยมีน้ำใจช่วยเหลือเรามาก่อน เคยยื่นมือเข้ามาประคับประคองชีวิตของเราให้ผ่านพ้นสถานการณ์ที่ยากลำบากมาได้ จนกระทั่งสามารถยืนหยัดอยู่ได้ในปัจจุบัน โดยไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณใครๆ บ้างเลย มิเช่นนั้นแล้ว ตัวเราเองนั่นแหละที่อาจจะกลายเป็นคน “เนรคุณคน” หรือ “คนลืมบุญคุณคน” ไปในที่สุด…

“แพรวด้วยความรู้ พราวด้วยประสบการณ์”