ทุกท่านเคยสงสัยบ้างหรือไม่ว่า ทำไมคนเราถึงได้รักคนๆ หนึ่งได้มากมายถึงขนาดนี้ และอะไรที่เป็นสาเหตุชักนำพาให้คนสองคนมาประสบพบเจอกัน มีความรู้สึกดีๆ ต่อกัน ประทับใจต่อกันกัน ถูกชะตากัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ตัดสินใจใช้ชีวิตคู่-สร้างครอบครัวไปด้วยกัน อะไรกันล่ะ ที่เป็นตัวแปรหลักในการเชื่อมประสานสายสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนให้ “รักกัน”
ในทางพระพุทธศาสนาได้กล่าวถึงสาเหตุของความรักไว้หลักๆ 2 ประการด้วยกัน อันได้แก่ 1. บุพเพสันนิวาส 2. ปัจจุปปันนะหิต สำหรับรายละเอียดสาเหตุแห่งความความรักทั้ง 2 ประการข้างต้นนั้น เป็นดังนี้
1. บุพเพสันนิวาส
บุพเพสันนิวาส หมายถึง การที่คนสองคนเคยได้ร่วมเรียงเคียงหมอน เคยใช้ชีวิตเป็นคู่รัก เคยเป็นคู่ครอง เคยสร้างครอบครัวด้วยกันในอดีตชาติ เคยสร้างบุญสร้างกุศลร่วมกันมาตั้งแต่อดีตชาติ หลายภพหลายชาติ พอได้มาประสบพบเจอกันในชาติปัจจุบันก็บันดาลให้เกิดเป็นความรักระหว่างคนสองคนขึ้นมาในทันที เรียกว่า “รักแรกพบ” คือ แค่เพียงเห็นหน้ากันเท่านั้น ก็เกิดปิ๊งรักกันขึ้นในบัดดล
ความรักในแบบที่ 1 นี้ เป็นความรักที่เกิดเป็นความรักขึ้นในทันที ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง ไม่ต้องใช้เวลาในการศึกษาดูใจกันให้มากความ หรือไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตองอะไรให้ยุ่งยาก อย่างนี้เรียกว่าเป็น “บุพเพสันนิวาส” โบราณท่านว่า เป็นเพราะว่าคนสองคนเคย “ทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน ปลูกต้นไม้ร่วมต้น เคยสร้างกุศลร่วมกัน” มาก่อน จึงส่งผลให้เกิดเป็นความรักของคนสองคนในทันที
“บุพเพสันนิวาส” โดยความหมายนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่า เป็นแต่เพียงความกำหนัดในเชิงกามารมณ์ที่มีให้กันเพียงชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้น หากแต่หมายถึง การประคองคู่กันจนกระทั่งได้ถือไม่เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร มีทายาทสืบต่อสกุลร่วมกัน และใช้ชีวิตคู่ร่วมกันไปจนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายแห่งชีวิต
2. ปัจจุปปันนะหิต
ปัจจุปปันนะหิต หมายถึง การช่วยเหลือเกื้อกูลกัน การอนุเคราะห์ การสงเคราะห์กันของคนสองคนในชาติปัจจุบัน เป็นความรักที่ไม่ได้เกิดขึ้นแบบ “รักแรกพบ” เหมือนกับกับ “บุพเพสันนิวาส” เหมือนในข้อ 1 แต่เป็นความรักที่ต้องอาศัยเวลา เข้ากับบทเพลงบทหนึ่งที่มีเนื้อหาจำได้จนติดหูว่า “รักต้องการเวลา” ของ “หนูนา หนึ่งธิดา โสภณ” คือเป็นความรักที่ต้องการเวลามาเป็นเครื่องพิสูจน์รักแท้ของคนสองคน
ความรักในแบบที่ 2 นี้ เป็นความรักที่เมื่อคนสองคนได้มาประสบเจอกันแล้ว ไม่ได้เกิดสปาร์คปิ๊งรักกันในทันที แต่เมื่อมีสาเหตุให้ได้เจอกันบ่อยเข้า มีโอกาสได้ทำงานร่วมกัน มีโอกาสได้ประสานงานกัน มีโอกาสได้พบปะพูดคุยกัน มีโอกาสได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน อนุเคราะห์-สงเคราะห์กัน ใช้เวลาในการค่อยๆ ศึกษาเรียนรู้กันไป ก็จะค่อยๆ มองเห็นเสน่ห์ และข้อดีของกันและกัน ในที่สุดก็เกิดเป็นความรักขึ้น
และความรักในแบบที่ 2 นี้ เป็นความรักที่มีความแน่นแฟ้น มั่นคง และมีความเข้าอกเข้าใจกันเป็นอย่างดี เพราะเป็นความรักที่ค่อยๆ ก่อกำเนิดขึ้นอย่างช้าๆ และค่อยๆ บ่มเพราะจนกลายเป็นความรักที่สุกงอมได้ในที่สุด
ดังนั้น หากจะพูดถึงสาเหตุของความรักของคนสองคน ว่ามีต้นสายปลายเหตุมาจากอะไร สาเหตุแห่งความรักทั้ง 2 ประการ อันได้แก่ “บุพเพสันนิวาส” และ “ปัจจุปปันนะหิต” ก็คงเป็นสาเหตุสำคัญหลักๆ ของความรักระหว่างคนสองคนได้เป็นอย่างดี
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ลองมาพิจารณากันดูเล่นๆ ก่อนก็ได้ว่า สาเหตุแห่งความรักของคู่รักแต่ละคู่นั้น คู่รักของท่าน เป็นความรักที่มีอะไรเป็นสาเหตุ เป็นความรักในแบบของ “บุพเพสันนิวาส” หรือความรักในแบบ “ปัจจุปปันนะหิต”
ซึ่งเชื่อเหลือเกินว่า หลังจากได้อ่านบทความนี้แล้ว คำตอบก็คงปรากฏขึ้นเด่นชัดอยู่ในใจของแต่ละท่านแล้วอย่างแน่นอน…
“แพรวด้วยความรู้ พราวด้วยประสบการณ์”