ขอให้โชคดี : ใครอยู่ด้วยก็ขอบใจ ใครจากไปก็โชคดี
ในชีวิตของคนคนหนึ่งนั้น ต้องเจอะเจอ ผ่านพบผู้คนมากหน้าหลายตา ทั้งที่สนิทสนมคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ทั้งคนที่เพียงแค่รู้จัก หรือแม้กระทั่งคนที่เพียงได้เจอในสื่อต่างๆ
ผู้คนเหล้านี้ล้วนแล้วแต่มีอิทธิพลกับชีวิตของเราไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่มากก็น้อย ไม่บวกก็ลบ แต่ที่แน่ๆ คือ ทุกคนมีผลกับจิตใจดวงน้อยๆ ของเรา…
ทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรานั้น บางคนก็มาดี บางคนมาดู บางคนมาดึง บางคนมาดับ บางคนมาฉุด บางคนมารั้ง บางคนมาถ่วง บางคนมาโถม บางคนมาทึ้ง บางคนมาเทียบ บางคนมาทัก บางคนมาทาย บางคนมาร้าย บางคนมารอน…
แต่ไม่ว่าคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรานั้น จะมาในรูปแบบใดก็ตาม ตัวเราเองนั่นแหละสำคัญที่สุด ต้องให้ความสำคัญกับจิตใจดวงน้อยๆ ของเราว่า อย่าไปหวั่นไหวเพราะการการะทำ หรือคำพูดของใครเลย
เพราะสุดท้ายแล้ว “เราเอง…ก็ต้องจบเพียงคนเดียวอยู่ดี” คืออย่างไร ก็หมายความว่า คนเรามาคนเดียว ไปคนเดียว ตายคนเดียว สุดท้ายก็ต้องทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังอยู่ดี ไม่มีใครนำอะไรหรือพาใครไปด้วยได้เลยสักคน
คนที่ผ่านมาในชีวิต บางคนผ่านเข้ามาเพื่อให้แค่จดจำ บางคนผ่านเข้ามาเพื่อให้เรียนรู้ บางคนผ่านเข้ามาสร้างแรงบันดาลใจ
แต่สุดท้าย ทุกคนก็ต้องจากกันไปคนละทิศคนละทาง ไม่เขาก็เรา ไม่เร็วก็ช้า ไม่จากตอนเป็น ก็ต้องจากตอนตาย…
ดังนั้น ก็อยากจะบอกว่า ชีวิตนี้อย่าไปแคร์ใครให้มาก ให้คิดเสียว่า “ใครอยู่ด้วยก็…ขอขอบใจ, ใครจากไปก็…ขอให้โชคดี” ก็แล้วกัน
ไม่มีใครจะบังคับใจใครได้ แม้จะอยากยึดเหนี่ยวเกี่่ยวรั้งไว้เท่าใดก็ตาม สุดท้ายก็ทำได้เพียง “ขอให้โชคดี”