ช่วงเวลาที่ถูกใช้ไปในชีวิตของคนเราในแต่ละช่วงวัยนั้น ย่อมมีความคาดหวัง และเป้าหมายที่ต้องการบรรลุแตกต่างกันออกไป ซึ่งนั่นอาจเป็นเพราะ ในแต่ละช่วงวัยของคนเรานั้น มีความเติบโตทางร่างกายและความคิดที่แตกต่างกันนั่นเอง
คุณเคยสังเกตบ้างหรือไม่ว่า ในช่วงที่เรายังเป็นเด็กเล็กๆ อยู่ ความต้องการหรือเป้าหมายของชีวิตก็ไม่ค่อยจะมีอะไรมากมาย ความต้องการพื้นฐานยังคงวนเวียนอยู่กับเรื่องของการกิน การเล่น การพูดคุย ความอบอุ่นที่ได้รับจากคุณพ่อคุณแม่และบุคคลที่แวดล้อมเรา
พอโตขึ้นมาอีกหน่อย ก็จะเริ่มต้องการการยอมรับจากเพื่อนและบุคคลรอบข้าง แต่ชีวิตก็ยังคงตั้งเป้าหมายสำคัญอยู่ที่การกิน และการเล่นอยู่ โดยไม่ได้คิดอะไรมากมาย ในวัยช่วงนี้ จะมีความต้องการอย่างแรงกล้า เร่งรีบที่จะโตเป็นผู้ใหญ่ไวๆ และวาดฝันว่าอนาคตจะโตขึ้นเป็นอะไร
พอย่างเข้าสู่วัยรุ่น วัยนี้ เป็นวัยที่เริ่มต้องการความเป็นส่วนตัว ต้องการแสดงออกถึงความสามารถ และความต้องการส่วนตัว เริ่มไม่ค่อยเชื่อฟังคำแนะนำหรือคำสั่งจากใครเหมือนเคย แต่จะเรียนรู้และยอมรับได้ ก็จากประสบการณ์ตรงของตัวเองเท่านั้น
เพื่อนจึงมีอิทธิพลอย่างสำคัญสำหรับคนในวัยนี้ หากได้เพื่อนดี คบเพื่อนที่ดี ก็จะชักนำกันทำกิจกรรมหรือเติบโตไปพร้อมๆ กับประสบการณ์ที่ดีงาม และความถูกต้อง
ในทางตรงข้าม หากคบเพื่อนไม่ดี ก็อาจถูกชักจูงให้เสียคนได้ง่าย คนในวัยนี้ จึงถูกจัดอยู่ในวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ คือจะเลี้ยวไปทางดีหรือไม่ดี หรือจะมีการต่อเติมพัฒนาการไปในทางที่ดีหรือแย่ ก็ขึ้นอยู่กับช่วงวัยนี้เป็นสำคัญ
เมื่อผ่านช่วงวัยรุ่นมาได้ ก็จะก้าวเข้าสู่ช่วงวัยทำงาน คือ นำเอาความรู้ความสามารถที่ได้จากการศึกษาเล่าเรียนและประสบการณ์ที่ได้รับจาการเรียนมาใช้ในการทำงาน ซึ่งอาจจะเป็นงานในหน่วยงาน องค์กร บริษัท ห้างร้าน ในฐานะพนักงาน คนงาน เจ้าหน้าที่ เป็นต้น เติบโตจนกลายเป็นหัวหน้า ผู้จัดการ หรือกรรมการบริหาร เพิ่มตำแหน่งเพิ่มหน้าที่ความรับผิดชอบขึ้นตามสายงาน ประสบการณ์ และความชำนาญงานตามลำดับ
บางคนก็หันมาประกอบอาชีพส่วนตัว อาชีพอิสระ เป็นนายตัวเอง ไม่ต้องไปเป็นลูกน้องใคร ไม่ต้องรับคำสั่งจากใคร ไม่ต้องให้ใรมาบอกให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ มีธุรกิจหรือกิจการเป็นของตัวเอง ก็เติบโตไปในสายงานของตัวเอง หรือเติบโตไปในกิจการของตัวเอง
คนในวัยทำงานอย่างนี้ ส่วนใหญ่ก็จะมองความสำเร็จหรือเป้าหมายที่ต้องการบรรลุเป็นเม็ดเงิน เป็นตำแหน่งแห่งหน ความเติบโตทางหน้าที่การงานเป็นสำคัญ
แต่พอคนเราอายุมากขึ้น ผ่านช่วงวัยของคนวัยทำงานมาแล้ว หรือผ่านประสบการณ์ทำงานมาแล้วระยะหนึ่ง ซึ่งอาจจะกินเวลายาวนานหรือเป็นระยะเวลาเพียงไม่นานก็ตาม ให้เชื่อเถอะว่า ในช่วงวัยนี้ ความคิดเห็น การมองโลก ทัศนคติ เป้าหมาย หรือความฝันอันสูงสุดของชีวิตที่ต้องการเดินไปให้ถึงนั้น ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง แล้วอะไรล่ะ คือสิ่งที่คนที่เริ่มมีอายุมากขึ้น ต้องการบรรลุหรือต้องการให้เกิดขึ้นกับตนเองมากที่สุด
คำตอบก็คือ มีเพียง 3 สิ่งเท่านั้นที่คนวัยนี้ต้องการบรรลุ เมื่อมีอายุเพิ่มมากขึ้นๆ ได้แก่
1) มีเงินใช้
แน่นอนที่สุด คนเราเมื่อทำงานมาได้พอสมควร จะเริ่มแสวงหาความมั่นคงทางการเงิน หลังจากที่ทำงานหาเงินมาค่อนชีวิตแล้ว ก็อยากให้เงินที่เพียรแสวงหามาได้ด้วยความยากลำบากนั้นช่วยทำงานแทนเราบ้าง ในยามที่ตัวเราเองก็เริ่มอ่อนด้อยถอยกำลังลงทุกขณะๆ
เมื่ออยากได้ อยากซื้อ อยากมีอะไร ก็สามารถมีเงินซื้อหามาได้อย่างไม่ขัดสน มีสภาพคล่องทางการเงิน อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากใช้อะไรก็ได้ใช้ อยากมมีอะไรก็มีได้ อยากไปเที่ยวที่ไหนก็ไปได้ สามารถใช้เงินในการสนองความต้องการ (Need) ของตนเองได้ อย่างนี้ถือว่าเป็นสุดยอดปรารถนาของคนส่วนใหญ่ในโลกนี้
2) สุภาพดี
สุขภาพดีไม่มีขาย อยากได้ให้ทำเอง
คนเราจะมีสุขภาพดีได้ก็มาจากการกินอาหารที่มีประโยชน์ พักผ่อนเพียงพอ ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ หมั่นตรวจสุขภาพเป็นประจำ
สุขภาพอีกอย่างหนึ่งที่จะมองข้ามไปไม่ได้เลยนั่นก็คือ สุขภาพจิต ต้องมาคู่กับสุขภาพกายเสมอ ต้องหมั่นทำจิตใจให้สดชื่น ร่าเริง แจ่มใสอยู่เสมอ เพราะกายและใจเป็นของที่สื่อเนื่องถึงกัน ถ้าใจไม่สดชื่นแจ่มใส มีแต่ความหดหู่ เซื่องซึม เศร้าสร้อย หงอยเหงาเสียแล้ว ก็ส่งผลกระทบถึงสุขภาพกายได้ด้วยเช่นเดียวกัน
ดังนั้น จึงควรบำรุงรักษา ส่งเสริม พัฒนาทั้งด้านสุขภาพกายและสุขภาพใจควบคู่ไปพร้อมๆ กัน เพื่อความเป็นผู้มีสุขภาพที่ดีอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ทั้งกายและใจ
คนเราเมื่อมีอายุมากขึ้น สิ่งที่เป็นปัญหากวนใจของคนวัยนี้เป็นอย่างมากก็คือ “ปัญหาสุขภาพ” เพราะถึงแม้จะมีเงินทองมากมายสักเพียงใด แต่ถ้าหากสุขภาพร่างกายไม่ดี อ่อนแอ มีโรคแทรกซ้อน ป่วยกระเสาะกระแสะ การใช้ชีวิตก็ย่อมจะยากลำบาก ขัดข้อง เป็นอุปสรรค เงินที่หามาได้ก็ต้องถูกนำมารักษาตัว จะเดินทางไปเที่ยวไปใช้ชีวิต ไปปล่อยแก่ ก็ไม่อาจทำได้อย่างเต็มลิมิตอย่างที่ควรจะเป็น ดังนั้น จึงควรหันมาให้ความใส่ใจกับสุขภาพกันตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อจะได้ไม่ต้องมีปัญหาในคราที่อายุมากขึ้น
3) มีเวลาให้กับคนที่เรารัก
ข้อนี้ถือว่ามีความสำคัญมาก เพราะเป็นปัญหาโลกแตก คนส่วนใหญ่มักจะประสบปัญหาข้อนี้กันแทบจะทุกคน และให้เชื่อเถอะว่า ปัญหาข้อนี้เป็นปัญหาที่ทุกคนต้องได้เผชิญกันอย่างแน่นอน โดยยากที่จะหลีกเลี่ยงได้
จริงอยู่ ถึงแม้ว่าคนเรามีสภาพคล่องทางการเงินที่ดีแล้ว มีตำแหน่งหน้าที่การงานที่มั่นคงดีแล้ว มีสุขภาพที่ดีแล้วก็ตาม แต่เชื่อหรือไม่ว่า น้อยคนนักที่จะสามารถบริหารเวลาให้คงเหลือ หรือมีอยู่อย่างเพียงพอ สำหรับใช้ไปกับคนที่คุณรักได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
แน่นอนที่สุด… คนเรา เมื่อได้อย่าง ก็ต้องเสียอย่าง เมื่อคุณได้สิ่งใดมา คุณก็ต้องพร้อมที่จะเสียบางอย่างไปเช่นกัน
เราได้งาน ได้เงิน ได้ตำแหน่ง ได้หน้าที่ ได้ความมั่นคง ได้ความยอมรับ ได้อะไรต่างๆ มากมาย แต่สิ่งที่เราต้องเสียไปอย่างแน่นอนพร้อมๆ กับการได้สิ่งเหล่านั้นมาก็คือ “เวลา”
เวลาที่คุณจะได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนที่คุณรัก ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อ คุณแม่ ญาติพี่น้อง หรือแม้กระทั่งสามี ภรรยา หรือลูกๆ ของคุณ หน้าที่การงานที่คุณทำอยู่ในปัจจุบัน ได้ยึดสิ่งเหล่านี้ไปจากคุณจนหมดสิ้นแล้ว เหลืออยู่ก็แต่เพียงเศษเสี้ยวเวลาเพียงเล็กน้อย ที่คุณต้องคอยกระมิดกระเมี้ยนเจียดแบ่งมาให้กับเขาเหล่านั้นได้อย่างกะปริดกะปรอยน้อยนิดเสียเหลือเกิน เมื่อเทียบกับเวลาที่เราได้รับมาทั้งหมดในชีวิตของคนๆ หนึ่ง
หรือโชคชะตาจะกำหนดให้เราได้ใช้เวลาอยู่กับคนที่เรารักจริงๆ ในช่วงเวลาว่างงาน ในช่วงชีวิตหลังเกษียณ วันเสาร์-อาทิตย์ วันหยุดนักขัตฤกษ์ วันหยุดประจำปี ซึ่งอาทิตย์หนึ่ง ปีเดือนหนึ่ง ปีหนึ่ง ก็มีเพียงไม่กี่วันเท่านั้น ซึ่งพอถึงเวลานั้นเข้าจริงๆ คนที่เรารักเขาอย่างที่สุด ต้องการที่จะใช้เวลากับเขาให้มากที่สุด “คนคนนั้น” อาจไม่ได้รอเราอยู่แล้ว หรืออาจไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อให้เราได้ใช้เวลาร่วมกับเขาแล้ว…ก็เป็นได้
ขอชักชวนทุกท่านเริ่มต้นแสวงหาเงิน สุขภาพ และการใช้เวลากับคนที่คุณรักให้พร้อมเสียตั้งแต่บัดนี้
เพราะเมื่อเราอายุมากขึ้น 3 สิ่งนี้ อาจเป็นสิ่งที่เราทุกคนถวิลหามาตลอดทั้งชีวิต เพียงแต่เรายังไม่ค่อยตระหนักและให้ความสำคัญกับ 3 สิ่งนี้อย่างจริงจังและเพียงพอ ก็เท่านั้นเอง….
